Με το δίκοπο μαχαίρι της φθοράς να γυρνά μες στης ζωής την ίριδα –την πιο βαθιά πληγή μου- ο χρόνος μου στερεί το χρώμα. Μεμιάς το μπήγει στην πληγή των ψευδαισθήσεων για εκείνον τον φωτεινό παντοτινό παράδεισο, μα στην άλλη την πληγή την πιο ευαίσθητη δε βιάζεται – ζει από αυτόν τον πόνο- μέχρι η [...]ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τα cookies που χρησιμοποιούμε ή να τα απενεργοποιήσετε Ρυθμίσεις απορρήτου.