“Σκοπός της θέσπισης του Ν. 3869/2010 είναι, πρωτίστως, η μέριμνα για τη διευθέτηση του φαινομένου της υπερχρέωσης, η οποία επιτάσσεται από λόγους τόσο δημόσιου συμφέροντος όσο και σεβασμού της αξίας του οφειλέτη ως ανθρώπου. Ως εκ τούτου, γνώμονας για την τελική κρίση του επιληφθέντος, αρμόδιου, Δικαστηρίου είναι η ρύθμιση των χρεών με τον ορθότερο και επωφελέστερο για αμφότερες τις αντίδικες πλευρές τρόπο και όχι η απομύζηση και εξόντωση (οικονομική και ηθικοκοινωνική) του υπερχρεωθέντος οφειλέτη” έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με την υπ’ αριθ. 10789/2021 Απόφαση του, επί υποθέσεως που χειρίστηκε επιτυχώς το γραφείο μας, η οποία δικαίωσε σε δεύτερο βαθμό δανειολήπτη συνταξιούχο, του οποίου τα εισοδήματα μειώθηκαν και διέταξε το κούρεμα των οφειλών του κατά 82% με εξαίρεση από την εκποίηση των περιουσιακών του στοιχείων.
Ειδικότερα, το Δικαστήριο διέταξε την αποπληρωμή του συνολικού ποσού των 6.000 ευρώ σε 5 έτη, ήτοι με μηνιαίες δόσεις των 100,00 ευρώ, έναντι μηναίων δόσεων 350,00 ευρώ περίπου και συνολικής οφειλής ποσού 35.437,13 ευρώ.
Συνεπώς, το συνολικό «κούρεμα» ανήλθε στο ποσό των 29.437,13 ευρώ καταλαμβάνοντας το 82% των δανείων.
Ακολουθεί απόσπασμα της υπ’ αριθ. 10789/2021 Απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
ΑΠΟΦΑΣΗ 10789/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Αλεξάνδρα Παπαχρίστου, Πρωτόδικη, η οποία ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, και τη Γραμματέα Αναστασία Τσερτσόγλου.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 8π Σεπτεμβρίου 2020, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: …………., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου του Θωμά Καλοκύρη (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 11.982), που κατέθεσε προτάσεις.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ-ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: Ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία …… όπως εκπροσωπείται νόμιμα.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ, η οποία εκφωνήθηκε νόμιμα με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο, κατά την αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του παριστάμενου διαδίκου ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις του.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
[…] Με την αίτησή του, ο ήδη εκκαλών, επικαλούμενος έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής του συνόλου των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του προς την πιστώτρια τράπεζα, ζήτησε τη ρύθμιση των χρεών του, κατά τις διατάξεις του Ν. 3869/2010, σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης οφειλών που υπέβαλε, επικουρικά δε τη ρύθμιση των χρεών του δικαστικά, με την εξαίρεση της εκποίησης του με αριθμό κυκλοφορίας …… αυτοκινήτου του, εργοστασίου κατασκευής …… τύπου ……….. και την αναγνώριση της απαλλαγής του από το υπόλοιπο των χρεών. Επ’ αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 507/2019, απόφαση του προαναφερθέντος Ειρηνοδικείου, το οποίο απέρριψε την αίτηση ως ουσία αβάσιμη, κρίνοντας ότι ο αϊτών και ήδη εκκαλών δεν απέδειξε ότι περιήλθε σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του, μη πληρούμενης της προβλεπόμενης στη διάταξη του άρθρου 1 Ν. 3869/2010 διάταξης για την υπαγωγή του σε αυτόν. Κατά της ανωτέρω απόφασης παραπονείται ο ήδη εκκαλων με την κρινόμενη έφεσή του, για τους λόγους που περιέχονται σε αυτήν και ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, ττροκειμένου να γίνει δεκτή η αίτησή του. Τέλος, ζητά να καταδικαστεί η εφεσίβλητη στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων.
Από την επανεκτίμηση της ανωμοτί κατάθεσης του αιτούντος και ήδη εκκαλούντος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία εμπεριέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, και όλων των αποδεικτικών μέσων που προσκομίστηκαν στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και επαναπροσκομίζονται ενώπιον του παρόντος και, ειδικότερα, από όλα τα έγγραφα που ο εκκαλών-αιτών νόμιμα επικαλείται και προσκομίζει, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, καθώς και από όλα τα αποδεικτικά μέσα, τα οποία λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο της αρχής της ελεύθερης απόδειξης και του ανακριτικού συστήματος που εφαρμόζεται στην παρούσα διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, και από τις ομολογίες του εκκαλούντος-αιτούντος, αλλά και από τα νέα αποδεικτικά μέσα που προσάγονται και των οποίων γίνεται επίκληση προς απόδειξη των νέων πραγματικών ισχυρισμών (άρθρο 765 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Ο εκκαλών, ηλικίας 73 ετών περίπου σήμερα, τυγχάνει έγγαμος με τη ………. ηλικίας 62 ετών, με την οποία απέκτησε δύο ενήλικα τέκνα, ηλικίας 41 και 38 ετών αντίστοιχα,. Ο εκκαλών-αιτών τυγχάνει συνταξιούχος του Ι.Κ.Α., λαμβάνοντας το ποσό των 1.221,86 € μηνιαίως, και διαμένει με την προαναφερθείσα σύζυγό του σε ακίνητο ιδιοκτησίας του προαναφερόμενου υιού τους, κείμενο στα….. Άλλο οικογενειακό εισόδημα δεν υφίσταται, δοθέντος ότι η ως ανωτέρω σύζυγός του δεν εργάζεται, παρά ασχολείται αποκλειστικό με τις οικιακές εργασίες. Επιπλέον, οι δαπάνες διαβίωσης του εκκαλούντος- αιτούντος και της συζύγου του, πέραν αυτών που απαιτούνται για την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών τους, δηλαδή για διατροφή, ένδυση, υπόδηση, μετακίνηση, λειτουργικά έξοδα κατοικίας, επισκευή και συντήρηση οικιακού εξοπλισμού, είδη οικιακής κατανάλωσης και ατομικής φροντίδας, δαπάνες εστίασης κλπ., με δεδομένο το γεγονός της διαμονής του ζευγαριού στην ως άνω οικία, λαμβανομένης υπόψη και της ηλικίας τους, είναι ιδιαίτερα αυξημένες, δεδομένης της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας αμφοτέρων. Συγκεκριμένα, ο εκκαλών-αιτών παρακολουθείται τακτικά από ειδικό ιατρό καρδιολόγο, δοθέντος ότι έχουν λάβει χώρα στο παρελθόν επεισόδια προκάρδιου άλγους, λαμβάνει δε για τον λόγο αυτόν τη δέουσα φαρμακευτική αγωγή (δοίοερίΓ, ΡΙανίχ, Θθτνθροη, ΤΓίθίθο, Ιίρίΐοτ, Νοτνοεο, ΒίηίΓΟΓπ). Πέραν δε των προαναφερόμενων προβλημάτων υγείας, ο εκκαλών εμφάνισε καρκίνο του προστάτη (βλ. σχετ. τα από 17.12.2019, 26.03.2020 και 30.07.2020 εισιτήρια στο Α.Ν.Θ. «Θεαγένειο» και την αντίστοιχη ατομική συνταγή του ίδιου Νοσοκομείου). Η δε σύζυγός του παρουσιάζει, κατά ΙΟΟ10, υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή και δυσθυμία, παθήσεις οι οποίες αντιμετωπίζονται με ατομική υποστηρικτική ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή (δαχίδ 45 ιπρ, Μθίοοίπ 150 πτε), Νοάθδίο 100 πις)· Για τους παραπάνω λόγους, οι εν λόγω δαπάνες δεν δύναται να υπολείπονται του ποσού των 1.300,00 Ευρώ περίπου, λαμβανομένης υπόψη και της αντίστοιχης έρευνας οικογενειακών προϋπολογισμών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο εκκαλών-αιτών και η σύζυγός του δεν διαθέτουν οποιαδήποτε ακίνητη περιουσία. Ο εκκαλών-αιτών έχει το δικαίωμα πλήρους και αποκλειστικής κυριότητας επί των Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτων, με αριθμούς κυκλοφορίας ……., κυβισμού αντίστοιχα, 1.497 οο, 1.597 οο και 1.200 οο, με έτος πρώτης κυκλοφορίας αντίστοιχα το 2005, το 2007 και το 1980, τα οποία είναι μηδαμινής αξίας, λόγω παλαιότητας, με επιπλέον δεδομένο ότι είναι απαραίτητα για τις μετακινήσεις τους, τόσο προς την πόλη της Θεσσαλονίκης (εφόσον διαμένουν εκτός αυτής) όσο και εντός και εκτός της πόλης. Άλλη περιουσία, κινητή ή ακίνητη, ο εκκαλών-αιτών και η σύζυγός του δεν διαθέτουν.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι σε χρόνο προγενέστερο του έτους από την κατάθεση της ένδικης αίτησης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ο εκκαλών- αιτών είχε αναλάβει τα παρακάτω χρέη προς την πιστώτρια τράπεζα, τα οποία θεωρούνται με την κοινοποίηση της αίτησης ληξιπρόθεσμα και υπολογίζονται με την τρέχουσα αξία τους κατά τον χρόνο αυτής (βλ. Κρητικό Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων σελ. 99): 1) το ποσό των 33.723,92 Ευρώ, που απορρέει από τη με αριθμό ….
σύμβαση καταναλωτικού δανείου, και 2) το ποσό των 1.713,21 Ευρώ, που απορρέει από τη με αριθμό ….. σύμβαση καταναλωτικού δανείου. Τα ως άνω ποσά ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 35.437,13 Ευρώ. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι η αδιαμφισβήτητη οικονομική κρίση, η οποία έπληξε το σύνολο των παραγωγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας (και της οποίας τα συμπτώματα εκδηλώθηκαν κατά τρόπο αντιληπτό τοις πάσι από τους πρώτους μήνες του έτους 2010), επηρέασε άμεσα και τις δαπάνες διαβίωσης του αιτούντος και των εξαρτημένων από αυτόν μελών της οικογένειάς του. και, κατ’ επέκταση, τις οικονομικές τους δυνάμεις, τη φερεγγυότητα και την πιστοληπτική του ικανότητα. Από τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος και τις πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου των οικονομικών-φορολογικών ετών 2011 και εντεύθεν, προκύπτουν αξιοσήμαντες διαφοροποιήσεις-περικοπές στις ετήσιες αποδοχές του αιτούντος και ήδη εκκαλούντος, οι οποίες αποτελούν και το μοναδικό οικογενειακό εισόδημα. Εξάλλου, ήδη το απαιτούμενο για την εξυπηρέτηση των δανειακών του υποχρεώσεων ποσό -το οποίο ξεπερνούσε αυτό των 350,00 Ευρώ- υπερέβαινε αυτό που ηδύνατο να καταβάλλει, λαμβανομένων υπόψη των τεκμαιρόμενων αναγκών διαβίωσης (σε οικογενειακό επίπεδο) και των μηνιαίων εισοδημάτων, όπως αυτά προεκτέθηκαν.
Με βάση τα παραπάνω, ο εκκαλών-αιτών δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση των χρεών του, λόγω της έλλειψης επαρκών εισοδημάτων, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, με αναπόδραστη συνέπεια την περιέλευσή του σε γενική και μόνιμη αδυναμία προς πληρωμή των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του. Η οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο δεν αναμένεται να βελτιωθεί, λόγω συνδυασμού παραγόντων και δη της ηλικίας του, σε συνδυασμό με τη γενικευμένη αρνητική οικονομική συγκυρία, που αποκλείει την πιθανότητα μελλοντικής αύξησης των εισοδημάτων του -λαμβανομένου υπόψη του χαρακτηριστικού της σταθερότητας αυτών-, ενώ, ταυτόχρονα, οι δανειακές υποχρεώσεις του αυξάνονται συνεχώς, λόγω της επιβάρυνσης των ως ανωτέρω συμβάσεων με τόκους υπερημερίας. Συνεπώς, εν προκειμένω, συντρέχει μόνιμη και διαρκής αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του εκκαλούντος-αιτούντος προς την πιστώτριά του, στην οποία αυτός περιήλθε λόγω ανυπαίτιας μεταβολής των οικονομικών συνθηκών του. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, κρίνεται ότι τα περιουσιακά στοιχεία του εκκαλούντος-αιτούντος δεν επαρκούν για την ικανοποίηση των πιστωτών του, ενώ πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στη ρύθμιση του Ν. 3869/2010 και, ειδικότερα, στη διάταξη του άρθρου 8 §2. Σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν παραπάνω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο -το οποίο απέρριψε την ένδικη αίτηση επειδή έκρινε ότι ο αϊτών δεν απέδειξε ότι περιήλθε σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία να πληρώνει τις ληξιπρόθεσμες χρηματικές του οφειλές- έσφαλε ως προς την εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων και, συνεπώς, δεκτής γενόμενης της έφεσης του αιτούντος στην ουσία της, κατά παραδοχή των σχετικών προς τα ανωτέρω λόγων της, θα πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό.
Ειδικότερα, ενόψει των εισοδημάτων του εκκαλούντος-αιτούντος και, εν γένει, των ανωτέρω οικονομικών δεδομένων, συντρέχει νόμιμη περίπτωση, κατά τις διατάξεις του άρθρου 8 §§1 και 2 του Ν. 3869/2010, να υπαχθούν σε ρύθμιση οι ένδικες οφειλές του, με τον ορισμό μηνιαίων δόσεων —δοθέντος και του ύψους των χρεών του- ύψους 100.00 Ευρώ, καθώς το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι αυτό το ποσό δύναται να καταβάλει μηνιαίως, χωρίς να διακινδυνεύσει η διαβίωσή του (και του προστατευόμενου μέλους της οικογένειας του, ήτοι της συζύγου του), καταβλητέων εντός του πρώτου δεκαημέρου κάθε μήνα, αρχής γενόμενης από τον επόμενο μήνα της κοινοποίησης σε αυτόν της απόφασης από την πιστώτρια και για χρονικό διάστημα εξήντα (60) μηνών. Το Δικαστήριο άγεται στην εν λόγω κρίση, λαμβάνοντας υπόψη το ως άνω (μοναδικό) εισόδημα του εκκαλούντος και σταθμίζοντας αυτό με τις βιοτικές του και, εν γένει, οικογενειακές ανάγκες. Ιδιαίτερα λαμβάνεται υπόψη, εν προκειμένω, η ιδιαίτερα αυξημένων απαιτήσεων φροντίδα της οποίας χρήζει τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του, και από οικονομική άποψη, δοθέντος ότι οι παθήσεις από τις οποίες αμφότεροι πάσχουν, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, δεν επιδέχονται βελτίωση, αλλά αντιμετωπίζονται συντηρητικά με τις συχνές επισκέψεις και συνεδρίες σε ειδικούς γιατρούς και την πιστή τήρηση της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής, αλλά και σε συνδυασμό με τη γενικότερη οικονομική κρίση, στο πλαίσιο της οποίας τα ποσά των καταβλητέων μισθών και συντάξεων βαίνουν μειούμενα, χωρίς προοπτική αύξησής τους. Το συνολικά οφειλόμενο ποσό του εκκαλούντος-αιτούντος ανέρχεται σε 35.437,13 Ευρώ, το οποίο αναλύεται σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ενώ με την καταβολή του ποσού των 100,00 Ευρώ μηνιαίως προς την πιστώτρια και συμμέτρως διανεμόμενο στις απαιτήσεις αυτής, ο εκκαλών θα καταβάλει το ποσό των (60 X 100,00 € =) 6.000,00 Ευρώ και θα απομένει υπόλοιπο ύψους (35.437,13-6.000.00 =) 29.437,13 Ευρώ. Σημειωτέον ότι, δυνάμει της από 21.07.2017 προσωρινής διαταγής που χορηγήθηκε στον εκκαλούντα, ορίστηκε η καταβολή του ποσού των 56,00 Ευρώ μηνιαίως, συμμέτρως διανεμόμενου στις απαιτήσεις της πιστώτριάς του και ήδη εφεσίβλητης-καθ’ ης η αίτηση, για το χρονικό διάστημα από τον μήνα Αύγουστο του 2017 και έως τον χρόνο συζήτησης της αίτησης, στο περιεχόμενο της οποίας ο εκκαλών και συμμορφώθηκε. Συνεπώς, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 5 Ν. 3869/2010, οι καταβολές αυτές πρέπει να συνυπολογιστούν σε αυτές της οριστικής ρύθμισης (60 μήνες-7 μήνες που διήρκεσαν οι προσωρινές καταβολές- 53 μήνες). Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 9 §4 Ν. 3869/2010, ο εκκαλών υποχρεούται να καταβάλει το ποσό της διαφοράς εντός έτους από τη λήξη των καταβολών της ρύθμισης του άρθρου 8 §2 Ν. 3869/2010, δοθέντος ότι το μηνιαίο ποσό των προσωρινών καταβολών υπολείπεται αυτού της προσωρινής ρύθμισης. Το ποσό της διαφοράς ανέρχεται σε (7 μήνες X 100,00 €-7 μήνες X 56,00 €= 700,00 €-392,00 €=) 308,00 Ευρώ, το οποίο θα καταβληθεί μετά τους 53 μήνες και εντός έτους, έντοκα από τον χρόνο έναρξης του έτους, με το επιτόκιο των πράξεων κύριας αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προσαυξανόμενο κατά 2,50 εκατοστιαίες μονάδες. Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 11 §1 Ν. 3869/2010, η απαλλαγή θα επέλθει μετά τις ως ανωτέρω (συμπληρωματικές) καταβολές. Η ανωτέρω ρύθμιση του άρθρου 8 §2 του Ν.3869/2010, δεν κρίνεται σκόπιμο από το παρόν Δικαστήριο να συνδυαστεί με την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 9 §1 του ίδιου Νόμου δυνατότητα εκποίησης της ρευστοποιήσιμης περιουσίας του αιτούντος, ήτοι των προαναφερθέντων Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτων του, δοθέντος ότι δεν την κρίνει απαραίτητη για την ικανοποίηση της πιστώτριας, δοθείσας και της μηδαμινής αξίας αυτών λόγω της παλαιότητάς τους. Άλλωστε, πρέπει να επισημανθεί ότι η ύπαρξη ρευστοποιήσιμης περιουσίας δεν σηματοδοτεί αυτομάτως και την υποχρέωση του Δικαστηρίου να διατάξει τη ρευστοποίησή της. Η εκποίηση «κρίνεται απαραίτητη για την ικανοποίηση των πιστωτών», όταν θα αποφέρει τίμημα που θα οδηγήσει σε «σημαντική βελτίωση της θέσης των πιστωτών», ήτοι όταν μπορεί να προκύψει «προσδοκία ανάληψης ανάλογου ανταλλάγματος», από το οποίο συνάγεται ότι μπορεί και αξίζει να εκποιηθεί το περιουσιακό στοιχείο. Είναι δε πολύ πιθανό να υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία, των οποίων η ρευστότητα είναι δύσκολη λόγω ιδιοτήτων ή αξίας, ενώ είναι πιθανή η πιο αποτελεσματική εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των πιστωτών με την αξιοποίηση- εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων, παρά με τη ρευστοποίησή του. Άλλωστε, σκοπός της θέσπισης του Ν. 3869/2010 είναι, πρωτίστως, η μέριμνα για τη διευθέτηση του φαινομένου της υπερχρέωσης, η οποία επιτάσσεται από λόγους τόσο δημόσιου συμφέροντος όσο και σεβασμού της αξίας του οφειλέτη ως ανθρώπου. Ως εκ τούτου, γνώμονας για την τελική κρίση του επιληφθέντος, αρμόδιου, Δικαστηρίου είναι η ρύθμιση των χρεών με τον ορθότερο και επωφελέστερο για αμφότερες τις αντίδικες πλευρές τρόπο και όχι η απομύζηση και εξόντωση (οικονομική και ηθικοκοινωνική) του υπερχρεωθέντος οφειλέτη. Όλα τα προεκτεθέντα δε πρέπει να ληφθούν υπόψη ιδιαίτερα στην προκειμένη περίπτωση, στην οποία
Συνεπώς, σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν παραπάνω, πρέπει να γίνει δεκτή στην ουσία της η έφεση του αιτούντος, κατά παραδοχή των σχετικών προς τα ανωτέρω λόγων της, και, εξαφανισθείσας της εκκαλουμένης και κρατηθείσας της υπόθεσης στο Δικαστήριο αυτό, όπως ήδη προεκτέθηκε, να γίνει δεκτή η ένδικη αίτηση ως ουσία βάσιμη, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας. Τέλος, λόγω της νίκης του ασκήσαντος το ένδικο μέσο της έφεσης και καταθέσαντος το αντίστοιχο παράβολο ποσού εβδομήντα πέντε Ευρώ (75,00 €), αυτό πρέπει να επιστραφεί σε αυτόν (άρθρο 495 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της εφεσίβλητης.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσία την κρινόμενη έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη, με αριθμό 507/2019, απόφαση του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας).
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της με αριθμό κατάθεσης 6128/23.05.2017 αίτησης
ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.
ΡΥΘΜΙΖΕΙ τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας απόφασης χρέη του εκκαλούντος, επί πενήντα τρεις (53) μήνες (53 μηνιαίες δόσεις), με μηνιαίες καταβολές ποσού εκατό Ευρώ (100,00 €) εκάστης, προς την πιστώτριά του, αρχής γενομένης το πρώτο δεκαήμερο του επόμενου μήνα της κοινοποίησης σε αυτόν της απόφασης από την τελευταία, επιμεριζόμενου σύμμετρα προς τις απαιτήσεις αυτής.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στον απούντα την καταβολή του συνολικού ποσού των τριακοσίων οκτώ Ευρώ (308,00 €) στην πιστώτριά του, σύμμετρα στις απαιτήσεις αυτής, αμέσως μετά τη λήξη των καταβολών της οριστικής ρύθμισης του άρθρου 8 §2 Ν. 3869/2010, μετά τους πενήντα τρεις (53) μήνες και εντός έτους, έντοκα από τον χρόνο έναρξης του έτους με το επιτόκιο των πράξεων κύριας αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προσαυξανόμενο κατά 2,50 εκατοστιαίες μονάδες.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παράβολου άσκησης της έφεσης στον καταθέσαντα εκκαλούντα.
Θωμάς Στεφ. Καλοκύρης
Δικηγόρος παρ’ Εφέταις
Υπ. Διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ
Greek 
English 
French 
Chinese 
German