这 塞萨洛尼基单人初审法院, σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας, με την υπ’ αριθμ. 14358/2022 Απόφασή του, δέχτηκε την Αγωγή του εντολέα μας, με την οποία αιτούνταν αποζημίωση ποσού 92.592 ευρώ λόγω αποκλειστικής χρήσης κοινού πράγματος με βάση τις περί κοινωνίας διατάξεις.
Ειδικότερα, ο εναγόμενος έκανε αποκλειστική χρήση ακινήτων επί των οποίων διατηρούσε ιδανικό μερίδιο τόσο αυτός όσο και ο ενάγων χωρίς να καταβάλει προς τον εντολέα μας το ανάλογο μερίδιο από το όφελος που αποκόμιζε από την αποκλειστική χρήση των ένδικων ακινήτων.
Παρατίθεται απόσπασμα της απόφασης:
ΑΠΟΦΑΣΗ 14358/2022
(Αριθμός έκθεσης κατάθεσης αγωγής: 9106/7546/29.06.2020)
塞萨洛尼基一审单人法院
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή, ……………………………., Πρωτοδίκη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα, …………………………………….
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, την 4η Οκτωβρίου 2021, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ………………………………… του ………………….., κατοίκου Θεσσαλονίκης(οδός ……………..αρ…..), με ΑΦΜ …………………………, ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο διά του πληρεξουσίου του Δικηγόρου, Θωμά Καλοκύρη (Α.Μ. ΔΣΘ: 11982), κατοίκου Θεσσαλονίκης, (οδός Πολυτεχνείου αρ.21), που κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, έγγραφες προτάσεις, δυνάμει της από 29.10.2020 εξουσιοδότησης περί παροχής πληρεξουσιότητας, με βεβαίωση επ’αυτής του γνησίου της υπογραφής του ενάγοντος από τον ίδιο ως άνω πληρεξούσιο, κατά τα άρθρα 96 παρ. 1 και 237 παρ. 1 εδ β’ ΚΠολΔ.
ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1)………………………………………….. του ……………………, κατοίκου Θεσσαλονίκης(οδός………………. αρ. …..) με ΑΦΜ …………………………., ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο, διά του πληρεξουσίου του Δικηγόρου, …………………(Α.Μ. ΔΣΘ ……..), κατοίκου Θεσσαλονίκης(οδός ……… αρ……), που κατέθεσε έγγραφες προτάσεις, δυνάμει του από 04.12.2020 δικαστικού πληρεξουσίου περί παροχής πληρεξουσιότητας, με βεβαίωση επ’αυτού του γνησίου της υπογραφής του πρώτου εναγόμενου από τον Δικηγόρο, ……………………….. (Α.Μ. Δ.Σ.Θ. : ……………..), κατά τα άρθρα 96 παρ.1 και 237 παρ. 1 εδ β’ ΚΠολΔ και 2) της ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία <<…………………..>>που εδρεύει …… Θεσσαλονίκης (οδός ……………………… αρ. ……), με ΑΦΜ …………………….., όπως εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο, διά του πληρεξουσίου της Δικηγόρου, ………………………………………..(Α.Μ.Δ.Σ.Θ:…….) κατοίκου Θεσσαλονίκης )οδός …………………………. αρ. …..), που κατέθεσε έγγραφες προτάσεις, δυνάμει του από 04.12.2020 δικαστικού πληρεξουσίου περί παροχής πληρεξουσιότητας του ………………., ομόρρυθμου εταίρου, διαχειριστή και νόμιμου εκπροσώπου της δεύτερης εναγομένης με βεβαίωση επ’αυτού του γνησίου της υπογραφής του από τον Δικηγόρο, …………………(Α.Μ.Δ.Σ.Θ.:…..), σε συνδυασμό προς το από 09.09.2020 ιδιωτικό συμφωνητικό τροποποίησης και κωδικοποίησης καταστατικού ομόρρυθμης εταιρείας και μετατροπής αυτής σε ετερόρρυθμη που καταχωρήθηκε στο ΓΕ.Μ.Η. την 24.09.2020, κατά τα άρθρα 96 παρ.1. και 237 παρ.1. εδ β’ ΚΠολΔ.
[….] Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως αναφέρεται παραπάνω και ζήτησαν να γίνουν δεκτά, όσα αναφέρονται στις έγγραφες προτάσεις, που κατέθεσαν
学习文献之后
依法考虑
[….] ΙΙΙ. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 785, 786, 787, 792 παρ. 2, 961, 962 και 1113 ΑΚ προκύπτει ότι, σε περίπτωση αποκλειστικής χρήσης του κοινού πράγματος από έναν από τούς κοινωνούς, δικαιούνται οι υπόλοιποι, και αν δεν πρόβαλαν αξίωση σύγχρησης, να απαιτήσουν απ’ αυτόν, που έκανε αποκλειστική χρήση τον κοινού, ανάλογη προς το ποσοστό του δικαιώματός τους μερίδα από το όφελος (καρπούς και γενικότερα ωφελήματα) που αυτός αποκόμισε ή εξοικονόμησε και το οποίο συνίσταται στην αξία της επιπλέον της ιδανικής του μερίδας χρήσης τον κοινού (βλ. ΑΠ 4/2022, Νόμος, ΑΠ 1242/2021, www.areiospagos.gr, ΑΠ 852/2019, Νόμος, ΑΠ 1121/2017, www.areiospagos.gr, ΑΠ 2191/2007, Νόμος). Η σχετική αξίωση γεννιέται από μόνο το γεγονός της αποκλειστικής χρήσης του κοινού πράγματος από έναν εκ των κοινωνών, δεν αποκλείεται όμως να ανακύπτει παράλληλα και ευθύνη του ως κακόπιστου νομέα κατά το άρθρο 1098 ΑΚ ή και αδικοπρακτική ευθύνη του κατά τα άρθρα 914 ή και 1099 ΑΚ, αν παράνομα και υπαίτια εμπόδισε τη σύγχρηση τον κοινού πράγματος από τους λοιπούς κοινωνούς (βλ. ΑΠ 1199/2021, wvvw.areiospagos.gr, ΑΠ 758/2021, www.areiospagos.gr, ΑΠ 852/2019, Νόμος, ΑΠ 362/2010, ΝοΒ 2010, σ. 2255) ή πολύ περισσότερο αν τούς απέβαλε από τη σνννομή του κοινού (βλ. ΑΠ 1199/2021, www.areiospagos.gr, ΑΠ 758/2021, www.areiospagos.gr, ΑΠ 852/2019, Νόμος, ΑΠ 1121/2017, ΑΠ 767/2014, Νόμος).
Ειδικότερα, προκειμένου περί αστικού ακινήτου, το όφελος αυτό συνίσταται στην κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσης μισθωτική αξία της μερίδας των εκτός χρήσης κοινωνών, η οποία δεν αποτελεί μίσθωμα, αφού δεν υπάρχει μισθωτική σχέση, αλλά αποδοτέα, ως αποζημίωση, κατά τις ανωτέρω διατάξεις, ωφέλεια (βλ. ΑΠ 852/2019, Νόμος ΑΠ 802/2017, Νόμος, ΑΠ 187/2015, Νόμος). Κατά τα λοιπά ο τρόπος που ο κοινωνός χρησιμοποίησε αποκλειστικά για λογαριασμό του το κοινό πράγμα είναι κατ’ αρχήν αδιάφορος και μπορεί αυτός να το έχει εκμισθώσει ή να το έχει χρησιδανείσει σε άλλον ή να το έχει ιδιοχρησιμοποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο, δηλαδή έστω και διατηρώντας αυτό αδρανές ή προκειμένου για ακίνητο διατηρώντας το κλειστό και ανεκμετάλλευτο, εφόσον με τον τρόπο αυτό αποκλείει στην πράξη τη σύγχρηση των λοιπών κοινωνών και ο ίδιος έχει οποτεδήποτε την ευχέρεια να το εκμεταλλευτεί κατά την κρίση και το συμφέρον του(βλ. ΑΠ 852/2019, Νόμος, ΑΠ 276/2016, www.areiospagos.gr, ΑΠ 767/2014,Νόμος). Η αξίωση αυτή υφίσταται κατά του κοινωνού ο οποίος έκανε αποκλειστική χρήση τον κοινού είτε ο ίδιος άμεσα είτε δια τρίτον προσώπου και με οποιοδήποτε τρόπο (ΑΠ 1181/1974, ΝοΒ 23, σ. 723, ΕφΑθ 3908/1999, ΕλλΔνη 1999, σ. 1610, ΠΠρΑθ 789/2011,
Νόμος, ΜΠρΠατρών 265/2020, Νόμος). Εξάλλου, κατ’ άρθρο 786 ΑΚ μόνο οι κοινωνοί έχουν ανάλογη μερίδα επί των καρπών του κοινού αντικειμένου, αλλά και επί των ωφελημάτων, κατά διασταλτική ερμηνεία του, με την έννοια του άρθρου 962 ΑΚ και συνεπώς, μόνο αυτοί μπορούν να ενάγουν και εναχθούν για τα ωφελήματα και όχι και τα τυχόν με αυτούς συνοικούντα τρίτα πρόσωπα (ΕφΑθ 8690/2000, Νόμος). Συνεπώς, στη σχετική αγωγή αποζημίωσης, καθώς και στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας που Θα εκδοθεί, αρκεί, για την πληρότητα και το ορισμένο αυτής, να αναφέρεται το κοινό ακίνητο, η επ’ αυτού μερίδα του ενάγοντος, ότι ο εναγόμενος έκανε κατά τον επίδικο χρόνο αποκλειστική χρήση του κοινού ακινήτου και επίσης, το κατά τον επίδικο χρόνο όφελος του εναγομένου κοινωνού από την αποκλειστική χρήση τον κοινού ακινήτου, συνιστάμενο στην αξία αυτής, η οποία προκειμένου περί αστικού ακινήτου ταυτίζεται με την μισθωτική αξία τον μεριδίου του εκτός χρήσης κοινωνού, της οποίας, συνεπώς αρκεί η αναφορά (βλ. ΑΠ 1199/2021, www.areiospagos.gr, ΑΠ 758/2021, www.areiospagos.gr, ΑΠ 852/2019, Νόμος, ΑΠ 187/2015, Νόμος, ΑΠ564/2012, ΝοΒ 2012, σ. 1722ΑΠ 362/2010, ΝοΒ 2010, σ. 2255, ΑΠ 1761/2008, Νόμος). Άλλο στοιχείο δεν απαιτείται να αναφέρεται στην αγωγή και ειδικότερα άλλη έννομη σχέση, βάσει της οποίας ο εναγόμενος συγκοινωνός κάνει χρήση του κοινού πράγματος και κατά τη μερίδα του ενάγοντος, αλλά εναπόκειται στον εναγόμενο η προβολή ισχυρισμού (ένστασης), ότι κατέχει το κοινό πράγμα κατά το πέραν της μερίδας τον ποσοστό βάσει ορισμένης έννομης σχέσης και ότι, συνακόλουθα, δεν υποχρεούται στην καταβολή της αξιούμενης με την αγωγή αποζημίωσης (βλ. ΑΠ 852/2019, Νόμος, ΑΠ 564/2012, ΝοΒ 2012, σ. 1722, ΑΠ 1480/2000, ΕλλΔνη 2001, σ.670). Επίσης, δε απαιτείται να αναφέρονται στη σχετική αγωγή, συγκριτικά στοιχεία για την εξεύρεση της μισθωτικής αξίας τον κοινού ακινήτου,
αφού η εν λόγω αξία Θα προκύψει από τις αποδείξεις (βλ. ΕφΑθ 506/2022, Νόμος, ΕφΛαμ 5/2021, Νόμος). Η, με βάση τις προαναφερόμενες ειδικές περί κοινωνίας διατάξεις, άσκηση της αξίωσης για απόδοση της ωφέλειας, αποτελεί ειδικότερη μορφή απόδοσης τον πλουτισμού, που, χωρίς νόμιμη αιτία, περιήλθε στον κοινωνό, ο οποίος έκανε την αποκλειστική χρήση σε βάρος της περιουσίας του κοινωνού που δεν έκανε χρήση. Γι’ αυτό και η αναζήτηση της παραπάνω ωφέλειας, δεν μπορεί να γίνει και κατ’ εφαρμογή της γενικής διάταξης του άρθρου 904 τον ΑΚ, αφού οι δύο αξιώσεις τελούν υπό τις ίδιες προϋποθέσεις και οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή την απόδοση του πλουτισμού τον εναγομένου, πού έκανε την αποκλειστική χρήση (ΕφΑθ 506/2022, Νόμος, όπου και περαιτέρω παραπομπές, ΕφΛαμ 5/2021, Νόμος). Οι ως άνω αξιώσεις που γενεσιουργό αιτία έχουν την επί συγκεκριμένου δικαιώματος κοινωνία κατά ιδανικά μέρη, εισάγονται προς εκδίκαση ενώπιον του κατά τις γενικές διατάξεις καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμοδίου δικαστηρίου (ΚΠολΔ 22εσ), κατά την τακτική διαδικασία (Βλ. ΕφΑθ 506/2022, Νόμος).Ιν. Με την υπό κρίση αγωγή του, ιστορεί ο ενάγων ότι [….].
V. [….] Περαιτέρω, η κρινόμενη αγωγή ως προς τον πρώτο εναγόμενο είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 346, 785, 786, 787, 792 παρ.2, 962, 1113 ΑΚ, 176, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, αφού περιέχει όλα τα απαιτούμενα για τη θεμελίωσή της πραγματικά περιστατικά, όσον αφορά στην αξίωση του ενάγοντος για τα ωφελήματα που αναλογούν στο μερίδιό του και, συγκεκριμένα, αφού αναφέρονται σε αυτή : α} τα κοινά ακίνητα, β} το επ’ αυτών μερίδιο τον ενάγοντος, γ} ότι ο πρώτος εναγόμενος συγκοινωνός έκανε, κατά τον επίδικο χρόνο, αποκλειστική χρήση του μεν ανωτέρω αναφερόμενου υπό στοιχείο Α υπογείου καταστήματος με αποθήκη άμεσα ο ίδιος και δια της δεύτερης εναγόμενης ομόρρυθμης εταιρείας του δε προπεριγραφόμενου υπό στοιχείο Β υπογείου καταστήματος άμεσα ο ίδιας, δ} το κατά τον επίδικο χρόνο όφελος του εναγομένου κοινωνού από την αποκλειστική χρήση τον κοινού ακινήτου και ε} η ανάλογη μερίδα του ενάγοντος επί τον οφέλους αυτού, χωρίς να καθίσταται αόριστη η αγωγή λόγω της μη αναφοράς σε αυτή, συγκριτικών στοιχείων άλλων ακινήτων ως προς τον προσδιορισμό της μισθωτικής αξίας των ένδικων ακινήτων […..]
Συνεπώς, πρέπει η κρινόμενη αγωγή να εξετασθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν, ως προς τον πρώτο εναγόμενο, καθ’ο μέρος κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, λαμβανομένου υπόψη ότι αφενός για το καταψηφιστικό αντικείμενό της καταβλήθηκε το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (βλ. το υπ’ αριθμ. …………………………..παράβολο σε συνδυασμό προς την με κωδικό συναλλαγής ……………………), ενώ για το παραδεκτό της συζήτησης ο ενάγων προσκόμισε την από 29.10.2020 έγγραφη ενημέρωση για τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση, κατ’ άρθρο 3 ν. 4640/2019 (βλ. σχετ. ΜΠρΚαβ 7012021, Νόμος, Γιαννόπουλο, Διαμεσολάβηση και Πολιτική Δίκη, 2020, σ. 208), ενώ δεν υπάγεται στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης, αφού η κρινόμενη αγωγή κατατέθηκε την 29.06.2020 και η έναρξη ισχύος των άρθρων 6 και 7 的 ν. 4640/2019 μετατέθηκε αναδρομικά για την 1η.7.2020, σύμφωνα με το αρ. 74 παρ. 14 του ν. 4690/2020.
VΙ. […..] Ως εκ τούτου, η ένδικη αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη, καθ’ ο μέρος κρίθηκε ως προς τον πρώτο των εναγομένων παραδεκτή και νόμιμη και να υποχρεωθεί αυτός να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των ενενήντα δύο χιλιάδων πεντακοσίων ενενήντα δύο (92.592) ευρώ με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη ημέρα από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Τέλος, υπέρ της δεύτερη των εναγομένων δεν θα εmδικασθεί δικαστική δαπάνη, αφού αυτή δεν παραστάθηκε νόμιμα και ως εκ τούτου δεν υπέβαλε παραδεκτά αίτημα περί επιδίκασης δικαστικής δαπάνης, ενώ κατά τα λοιπά τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος βαρύνουν τον πρώτο εναγόμενο που ηττήθηκε, θα επιβληθούν όμως μειωμένα, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό, επειδή η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή (άρθρο 178 παρ. Ι ΚΠολΔ).
由于这些原因
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην των εναγομένων.
ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ερημοδικίας για έκαστο εναγόμενο στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή ως προς τη δεύτερη των εναγομένων. ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε στο σκεπτικό ως απορριπτέο.
公认 εν μέρει την αγωγή ως προς τον πρώτο εναγόμενο.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον πρώτο εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των ενενήντα δύο χιλιάδων πεντακοσίων ενενήντα δύο (92.592) ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος του πρώτου εναγομένου μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος ποσού τριών χιλιάδων(3.000) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022.
托马斯·斯蒂芬.夏天
MDE律师
Chinese 
Greek 
English 
French 
German